باران ،مهمان موقت خاک است ودر هیات گیاهان از نردبان آسمان بالا می رود .هر روحی که به زلالی قطره های باران است ؟خاک را از نردبان آسمان می گیرد .
*ما قطره ای هستیم ،گاه همسایه ی افتاب وگاه هم آغوش دریا ،اگر در این میانه بر بال نسیم نیز باشیم یا در رقص رسیدن به خورشید،به خورشید رسیده ایم ،هرکه در راه است به مقصد رسیده است ،قطره در جویبار نیز دریاست .
*زمزمه ی مهربان باران ،خواب دانه ها را در زیر خاک ،به بیداری وشکفتن می رساند .
*آغاز باران ،پایان پریشانی ابرهاست .
*شکوه باران ،در شکوفا کردن بذر ها نیست ،شکوهمند تر از آن ،آشفته کردن خواب مرداب هاست .
*آدم ها خیلی زود همراهان صمیمی را فراموش می کنند ،همین که باران بند آمد خیلی ها چتر هایشان را جا می گذارند !
*شبنم شبانگاه ،گل ها را زیبا تر می کند ،نم شبانه ای که بر چهره مان می نشیند ،چهره مان را در نگاه خدا ،دوست داشتنی تر می سازد .
نظرات شما عزیزان: